Urođena neprohodnost odvodnih suznih puteva odnosno, začepljen suzni kanal kod beba se javlja kod 1-6% novorođene dece.


U 90-95% slučajeva prohodnost se uspostavlja spontano u prvoj godini života. Od preostalih 5-10% dece, u manjem procentu se spontano uspostavlja prohodnost suznog kanala, tokom druge godine života. Nakon pete godine, malo je verovatna spontana rezolucija.


Saznajte više o operaciji suznih kanala

Simptomi začepljenja suznog kanala kod beba


Simptomi zapušenog suznog kanala su:


  • suzenje oka,
  • slepljenost trepavica sluzavo-gnojavim iscedkom i
  • iritacija kože kapaka zbog konstantnog vlaženja.
Hirurška intervencija kojom se uspostavlja prohodnost se, zbog gore navedenih statističkih podataka, ne radi pre navršenih 12 meseci života. Do tada je potrebno sprovoditi masažu suzne kesice (radi istiskivanja nakupljene sluzi/gnoja), toaletu kapaka specijalnim vlažnim maramicama i zaštitu očišćene kože posebnom vrstom masti. Uzimanje brisa i terapija antibiotskim kapima se sprovodi samo u slučaju infekcije sluznice oka (konjunktivitis).

U malom broju slučajeva može doći do dakriocistitisa (upala suzne kesice), zbog čega je potrebna primena sistemskih antibiotika.


Urođena neprohodnost levog suznog (nazolakrimalnog) kanala kod deteta od 12 mes. starosti. Suze su obostrano obojene žutom bojom (fluorescein).
Akutna upala suzne kesice kod novorođenčeta


Operacija suznog kanala kod urođene neprohodnosti


Hirurška intervencija se radi u kratkotrajnoj opštoj anesteziji. Operacija suznog kanala traje 10-15 minuta, koliko je potrebno da se u kontrolisanim uslovima, uz minimalnu traumu, izvede

Tehnika intervencije podrazumeva sondiranje (prolazak specijalnim instrumentom) oba suzna kanalića, suzne kesice i glavnog suznog kanala, da bi se ustanovio nivo i stepen suženja/začepljenja i istovremeno uspostavila prohodnost. Ovo se mora raditi veoma nežno, jer se radi o veoma delikatnim strukturama koje je lako oštetiti. Nakon toga, vrši se propiranje celog sistema tečnosću da bi se verifikovala uspostavljena prohodnost i isprala zadržana sluz /gnoj. 

Tok intervencije se kontroliše nosnim endoskopom, kojim se može videti da li postoji još neka prepreka oticanju suza, kao što je npr. uvećana ili impaktirana donja nosna školjka. Ukoliko je to slučaj, potrebno je osloboditi mesto otvora suznog kanala, laganim potiskivanjem nosne školjke ka sredini nosa. U slučajevima kod kojih je izostavljen ovaj korak, sondiranje i propiranje mogu biti neuspešni.

Poslednji i veoma važan segment procedure je insercija silikonskog stenta, čija je funkcija da spreči ponovno zatvaranje operisanog suznog kanala. Ovo je naročito značajno, imajući u vidu česte infekcije sluznice grla i nosa kod male dece. Silikonski stent se vadi nakon 3 meseca u ambulanti, i za tu proceduru nije potrebna anestezija. 

Kod malog broja dece, prohodnost odvodnih suznih puteva nije moguće uspostaviti gore navedenim metodama, te je potrebno stvoriti nov put za oticanje suza (by-pass), operacijom koja se zove dakriocistorinostomija ili skraćeno DCR.



Više o operaciji suznog kanala


Zašto je neophodna opšta anestezija kod dece? 


Operacija suznog kanala kod dece, bez opšte anestezije, ne preporučuje se zbog psiho-fizičke traume deteta i značajnog povećanja rizika od komplikacija, odnosno oštećenja ovih delikatnih struktura usled trzaja glave deteta i grčenja mišića kapaka. Takođe, usled plača deteta i posledičnog nepravilnog disanja, može doći do udisanja tečnosti kojom se vrši propiranje.


Stečena zapušenost suznih kanala


Stečena neprohodnost odvodnih suznih puteva (zapušen suzni kanal) može se javiti u bilo kom uzrastu. Prvi simptom je suzenje oka, međutim tokom vremena može doći do infekcije, odnosno, upale suzne kesice.


Hronična upala suzne kesice, koja je proširena u vidu ciste
Stečena neprohodnost suznog (nazolakrimalnog) kanala. Propiranjem suznog kanala (bezbolna dijagnostička procedura), vraća se sluzavo-gnojni sadržaj nakupljen u suznoj kesici.


Savremena operacija suznog kanala se radi bez reza na koži, odnosno kroz nos (endonazalna DCR). Tokom operacije, uz pomoć endoskopa, stvara se "nov kanal" za oticanje suza od oka prema nosu. Intervencija se izvodi u opštoj anesteziji. Tokom operacije se postavlja silikonski stent, koji pomaže u pravilnom zarastanju novo-formiranog kanala. Oporavak od operacije je veoma brz, kao i povratak uobičajenim životnim aktivnostima. Stent se uklanja 2 nedelje do 1 mesec nakon operacije, u ambulanti. 

"Klasična" operacija suznog kanala se vrši kroz mali rez na strani korena nosa-tzv.eksterna DCR. Operacija se radi u opštoj ili lokalnoj anesteziji. Ožiljak od operativnog reza, na koži korena nosa je jedva vidljiv nakon 2-3 meseca. Prilikom operacije se, u novoformiran otvor za oticanje suza, postavlja silikonski stent, koji se vadi u ambulanti nakon 1 meseca.  

Kod obe vrste operacija suznog kanala, ispiranje nosa fiziološkim rastvorom kod kuće, endoskopsko praćenje i čišćenje ranice u nosu prilikom postoperativnih kontrola, važni su za očuvanje prohodnosti.

Operaciju je moguće izvršiti i putem lasera, koji se uvodi kroz suzne kanaliće do suzne kesice. Iz suzne kesice, laserom se pravi nov otvor za oticanje suza u nosnu šupljinu: trans-kanalikularna laser DCR (TCL-DCR). Tokom intervencije je neophodna kontrola dejstva lasera unutar nosa putem endoskopa. 

U situaciji kada su potpuno neprohodni suzni kanalići (kanalikularni sistem), potrebno je ugraditi specijalnu staklenu cevčicu, kojom se iz unutrašnjeg ugla oka suze sprovode u nos: konnjunktivalna - DCR sa ugradnjom Lester-Jones cevčice..

Zakažite pregled